U vraagt zich misschien af of deze draad wilde dieren moet beschermen binnen het gebied maar eigenlijk staat deze er net om de dieren buiten te houden. Op deze locatie werden jonge boompjes en struiken geplant om het bos uit te breiden. Ook de reeën zijn hiermee verheugd en knabbelen massaal aan de sappige boomknoppen waardoor jonge aanplantingen en spontane verbossing weinig kans maken. Rond deze aanplantingen werd een raster geplaatst om wildschade te vermijden. Aangezien reeën goede hoogspringers zijn, worden hoge rasters geplaatst. We willen het nieuwe bos alle kansen geven en schade aan de boompjes en struiken vermijden.
De meest voorkomende schade is vraat-en veegschade. Bij vraat worden de jonge knoppen en blaadjes opgegeten, waardoor jonge boompjes minder groeien tot zelfs afsterven. Veegschade wordt veroorzaakt doordat bokken met hun gewei tegen buigzame boompjes schuren. Daarbij wordt de schors afgeveegd, valt de sapstroom stil en sterft de boom. Reeën hebben een sterke voorkeur voor bepaalde boomsoorten. Dat leidt er op termijn toe dat slechts enkele boomsoorten overleven en de biodiversiteit van het jonge bos beperkt blijft. Wanneer deze dieren met teveel zijn, kunnen ze door hun gedrag ook de natuurlijke verjonging in het bos behoorlijk afremmen. Naast de zorg voor een gezonde en evenwichtige wildpopulatie zetten we hier volop in op de bescherming van onze aanplantingen en spontane verjonging. Met de geplaatste reerasters beschermen we deze verjonging.
De reerasters zijn een tijdelijke maatregel: eens het jonge bos boven de vraatlijn is
uitgegroeid, worden ze weggehaald. Vermoedelijk is dat na 8 à 10 jaar. Op deze manier
kan er een soortenrijk bos ontwikkelen waar tal van planten en dieren zich thuis voelen.
